Περιγραφή Επαγγέλματος:
Η δομή, η σύνθεση, οι ιδιότητες και οι μετασχηματισμοί τής οργανικής και ανόργανης ύλης είναι τα αντικείμενα μελέτης του χημικού. Με σύγχρονες μεθόδους για τον καθορισμό της χημικής σύστασης και των ιδιοτήτων των σωμάτων, εξετάζει την αλληλεπίδρασή τους, ανακαλύπτει νέες ουσίες αναπτύσσοντας συνεχώς τις υπάρχουσες, ενώ αναλύει και ελέγχει τα βιολογικά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Το πεδίο των πρακτικών εφαρμογών του χημικού είναι ιδιαίτερα ευρύ. Η Βιοχημεία, η Κλινική Χημεία, η Κλινική Ωκεανογραφία, η Χημεία Τροφίμων, η Κβαντική Χημεία και η Χημεία Περιβάλλοντος αποτελούν σημαντικούς και ενδιαφέροντες κλάδους της επιστήμης της Χημείας. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο χημικός διδάσκει Οργανική και Ανόργανη Χημεία, καθώς και συγγενή μαθήματα των θετικών επιστημών, όπως Φυσική και Βιολογία.
Στη βιομηχανική παραγωγή ο χημικός παρεμβαίνει στα στάδια παραγωγής, επεξεργασίας και βελτίωσης τεράστιου φάσματος προϊόντων, όπως έλεγχος και ποιότητα τροφίμων, ποτά, πλαστικά, καύσιμα, απορρυπαντικά, χρώματα, φάρμακα κ.λπ., ενώ οι χημικές μελέτες που πραγματοποιεί εφαρμόζονται στη βιομηχανία, στην ιατρική αλλά και στην αντιμετώπιση της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Συνθήκες Εργασίας:
Τα εργαστήρια, οι βιομηχανίες και οι αίθουσες διδασκαλίας είναι χώροι στους οποίους εργάζεται συνήθως ο χημικός. Ακολουθεί κανονικό ωράριο εργασίας, το οποίο όμως συχνά υπερβαίνει όταν πραγματοποιεί έρευνες. Οι ανθυγιεινές και πολλές φορές επικίνδυνες χημικές ουσίες με τις οποίες έρχεται σε επαφή, επιβάλλουν τη λήψη κατάλληλων μέτρων προφύλαξης.
Ιδιαίτερα Προσωπικά Χαρακτηριστικά και Ικανότητες:
Υψηλή επιστημονική κατάρτιση και ερευνητικό πνεύμα πρέπει να χαρακτηρίζουν το χημικό. Επίσης, πρέπει να διαθέτει παρατηρητικότητα, μεθοδικότητα, υπευθυνότητα και επιμονή, ιδιαίτερα όταν ασκεί ερευνητικό έργο.
Σπουδές:
Σπουδές παρέχονται στα Τμήματα Χημείας των Πανεπιστημίων. Διασύνδεση με το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα.
Τομείς Απασχόλησης:
Ο πτυχιούχος χημικός μπορεί να απασχοληθεί επαγγελματικά τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι κυριότεροι επιμέρους τομείς επαγγελματικής απασχόλησης των χημικών είναι οι παρακάτω:
α) Δημόσιος τομέας: Τα διάφορα υπουργεία και οι οργανισμοί που εποπτεύονται απ’ αυτά. Στις θέσεις αυτές ο χημικός ασχολείται κυρίως με τον ποιοτικό έλεγχο των διαφόρων εισαγόμενων και εξαγόμενων προϊόντων (πρώτες ύλες βιομηχανίας, καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα) και τον περιβαλλοντικό έλεγχο. Επιπλέον, ο χημικός μπορεί να εργαστεί ως ερευνητής στα διάφορα δημόσια ερευνητικά ιδρύματα και ινστιτούτα.
β) Βιομηχανικός τομέας: Ο χημικός αναλαμβάνει ευθύνες στην παραγωγή, τον ποιοτικό έλεγχο των πρώτων υλών και των τελικών προϊόντων, καθώς και στην έρευνα για την παραγωγή και διάθεση νέων προϊόντων. Μπορεί να εργαστεί στη χημική βιομηχανία, σε εργοστάσια παραγωγής τροφίμων, ποτών, φαρμακευτικών προϊόντων, καλλυντικών, πλαστικών, λιπασμάτων κ.α.,
γ) Τομέας Υγείας: Ο χημικός ασχολείται με βιοχημικούς προσδιορισμούς σε νοσηλευτικά ιδρύματα και οργανισμούς.
δ) Εκπαιδευτικός τομέας: Ο χημικός μπορεί να εργασθεί ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Γυμνάσια, Λύκεια) και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
ε) Ιδιωτικός εμπορικός τομέας. Σημαντικός αριθμός ασχολείται με τις εισαγωγές και εξαγωγές χημικών προϊόντων, πρώτων υλών, ειδών χημικής βιομηχανίας και οργάνων χημικών αναλύσεων και ελέγχου.
στ) Ο χημικός μπορεί να ιδρύσει ιδιωτικά εργαστήρια για αναλύσεις κάθε τύπου, όπως π.χ. εργαστήρια ελέγχου οίνων και τροφίμων.
(πηγή: Ο.Α.Ε.Δ.)