Περιγραφή Επαγγέλματος:
Ο ράφτης είναι ο τεχνίτης που ασχολείται με την παραγωγή χειροποίητων ρούχων ως ελεύθερος επαγγελματίας ή ετοίμων ενδυμάτων σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Ως ελεύθερος επαγγελματίας, ο ράφτης συζητά με τον πελάτη και τον βοηθά στην επιλογή του κατάλληλου υφάσματος και σχεδίου, ορίζει την τιμή και το χρόνο παράδοσης του ενδύματος.
Πολλές φορές, εκφράζει την άποψή του για το σχέδιο ή ύφασμα που ταιριάζει στον τύπο του πελάτη, παίρνει τα μέτρα του σώματος και σύμφωνα με τα μέτρα αυτά, κατασκευάζει ένα πρότυπο σχέδιο από χαρτί, το πατρόν, και κόβει το ύφασμα. Στη συνέχεια ενώνει τα κομμάτια του υφάσματος, τα τρυπώνει και κάνει πρόβες για να διορθώσει τις ατέλειες ή τα τυχόν ελαττώματα που υπάρχουν. Στη συνέχεια ράβει το ύφασμα στην τελική του μορφή και τέλος, σιδερώνει το έτοιμο ρούχο.
Πολλές φορές χρειάζεται να αντιγράψει κάποιο σχέδιο, να το μεγεθύνει ή να το σμικρύνει στα μέτρα που χρειάζεται. Όταν εργάζεται σε βιοτεχνία ή βιομηχανία τότε για την κατασκευή των ενδυμάτων εργάζονται πολλά άτομα, όπου ο καθένας εξειδικεύεται σε ένα μέρος της διαδικασίας, η οποία απαιτείται για την ολοκλήρωση της ραφής του ενδύματος, άλλος στο κόψιμο, άλλος στη συναρμολόγηση των κομματιών, άλλος στο γάζωμα στη ραπτομηχανή, των φορεμάτων, των πουκαμίσων, των σακακιών ή παντελονιών.
Για την άσκηση των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων χρησιμοποιεί τη ραπτομηχανή, το ηλεκτρικό σίδερο, το ψαλίδι, καρφίτσες, βελόνες και κλωστές. Απαραίτητος είναι και ο πάγκος κοπής, σχεδιασμού και σιδερώματος του υφάσματος.
Συνθήκες Εργασίας:
Ο ράφτης εργάζεται σκυφτός στη μηχανή που γαζώνει ή στο ύφασμα που ράβει, μέσα στον κλειστό χώρο του εργαστηρίου μόνος του ή με βοηθούς ή στην αίθουσα παραγωγής έτοιμων ενδυμάτων με πολλούς συναδέλφους του και ασκεί μια επαγγελματική δραστηριότητα ιδιαίτερα κουραστική για τα μάτια και με συχνά προβλήματα στη σπονδυλική στήλη, λόγω της θέσης τού σώματός του.
Η εργασία του είναι χειρωνακτική, ενώ συχνά έχει το άγχος ικανοποίησης του πελάτη του και να παραδώσει την παραγγελία που έχει αναλάβει, στο χρόνο που έχει συμφωνήσει μαζί του. Το εργασιακό του περιβάλλον, είναι θορυβώδες, ιδιαίτερα όταν λειτουργούν οι μηχανές γαζώματος αλλά και ανθυγιεινό, γιατί η σκόνη και το χνούδι από τα διάφορα υφάσματα και τις κλωστές, μπορεί να προκαλέσει στους εργαζόμενους, αλλεργικές αντιδράσεις και δερματικές παθήσεις.
Το ωράριο εργασίας του είναι σταθερό, όταν εργάζεται ως μισθωτός, ενώ όταν εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας αναγκάζεται να το υπερβεί λόγω φόρτου εργασίας.
Ιδιαίτερα Προσωπικά Χαρακτηριστικά και Ικανότητες:
Οι δεξιότητες σε λεπτές χειρωνακτικές εργασίες, η ικανότητα να εργάζεται με προσοχή, η υπομονή, η δημιουργικότητα, η ακρίβεια και η μεθοδικότητα, η ευελιξία, η υπολογιστική ικανότητα, η σωστή αντίληψη των μορφών και των σχημάτων και η ανοχή σε αλλεργικές ουσίες, είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά και προσόντα του ράφτη.
Επίσης, πρέπει να χαρακτηρίζεται από καλλιτεχνική ευαισθησία, δημιουργική φαντασία, επινοητικότητα, καλό γούστο και πνεύμα συνεργασίας, αφού συχνά δουλεύει ως μέλος μιας ομάδας, ενώ παράλληλα, η ευγένεια, η κοινωνικότητα, ο σεβασμός στις επιθυμίες και τις ιδιαιτερότητες του πελάτη του, ανήκουν στις επαγγελματικές υποχρεώσεις του, ιδιαίτερα όταν εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας και προκειμένου να ασκήσει με επιτυχία το επάγγελμά του. Επίσης, οφείλει να ενημερώνεται συνεχώς για τις νέες τάσεις και τις απαιτήσεις της μόδας.
Σπουδές:
Σπουδές στην κοπτική και ραπτική τέχνη μπορούν να γίνουν με το σύστημα της μαθητείας κοντά σε έμπειρο επαγγελματία.
Τομείς Απασχόλησης:
Ο ράφτης μπορεί να απασχοληθεί ως ειδικευμένος τεχνίτης σε βιομηχανίες ή σε βιοτεχνίες έτοιμων ενδυμάτων όπου τα ρούχα κόβονται όλα πάνω σε ένα ορισμένο πρότυπο, ράβονται πανομοιότυπα και ξεχωρίζουν κατά μέγεθος με τα νούμερα. Ως ελεύθερος επαγγελματίας, μπορεί να ανοίξει δικό του εργαστήριο κοπτικής – ραπτικής, εργαστήριο υψηλής μόδας και να εξειδικευτεί στο ράψιμο κάποιου είδους ενδύματος όπως ανδρικά, γυναικεία, παιδικά, φασόν, ενδυμασία κληρικών και ιερά άμφια, στρατιωτικές, εθνικές ή τοπικές ενδυμασίες και άλλα.
Μπορεί να εργάζεται στο σπίτι παίρνοντας δουλειά με το κομμάτι (φασόν), ή να ασχοληθεί με την παραγωγή ενδυμάτων κατά παραγγελία. Οι τεχνίτες μπορούν ευκολότερα να αναζητήσουν και να βρουν εργασία στις βιοτεχνίες και βιομηχανίες ετοίμων ενδυμάτων. Η βιομηχανία τού έτοιμου και του εισαγόμενου ενδύματος έχει υποσκελίσει τη βιοτεχνική και ατομική παραγωγή, με αποτέλεσμα το επάγγελμα – ιδιαίτερα με την παραδοσιακή του μορφή – να περνάει κρίση.
(πηγή: Ο.Α.Ε.Δ.)